طبقه بندی اختلالات قطبی
اختلالات قطبی به دو نوع اصلی تقسیم میشوند:
اختلال دوقطبی نوع ۱ :
در طبقه بندی اختلالات قطبی ، حداقل یک بار فرد تجربه حالت مانیایی (مانیا) کرده است
که میتواند بسیار شدید باشد و به تنهایی کافی است برای تشخیص این اختلال.
مانیا به عنوان حالت بالا شناخته میشود که با افزایش شدید انرژی، خودمختاری
بیش از حد، افکار و اعمال ناپایدار و گاهی افکار افسانهای همراه است.
فرد ممکن است پس از دوره مانیایی در حالت افسردگی (حالت پایین) وارد شود
که شامل احساسات شدید از بیاهمیتی، ناراحتی، کاهش انرژی و خواب
طولانیتر است.
اختلال دوقطبی نوع ۲ (Bipolar II Disorder):
این نوع اختلال قطبی شامل دورههای افسردگی متناوب با دورههای هیپومانیا
(حالت خفیفتر از مانیا) است. در حالت هیپومانیا، فرد انرژی بیش از حد، احساس
خوبی، فعالیتهای اضافی و افکار روانی مثبت دارد، اما این وضعیت به قدر کافی
شدید نیست تا به عنوان مانیا شناخته شود.
افسردگی در اختلال دوقطبی نوع ۲ معمولاً شدیدتر است و ممکن است به
تشخیص نیاز به درمان دارویی.
اختلال قطبی نوع Cyclothymic (Cyclothymic Disorder):
این اختلال شامل دورههای هیپومانیا و افسردگی طولانیتر از دو سال است،
اما علائم به اندازه کافی شدید نیستند تا به عنوان مانیا یا افسردگی شدید
شناخته شوند. این دورهها ممکن است با استرسهای زندگی و شرایط خاص
تغییر کنند.
اختلال قطبی مختلط (Mixed Features):
در این نوع، فرد همزمان علائم از حالت مانیایی و افسردگی را تجربه میکند.
این میتواند شامل افکار و اعمال پرخاشجویی، افسردگی، اضطراب، و تغییرات
شدید در انرژی باشد که میتواند مدیریت آن را به طور معنادی سخت کند.
اختلال قطبی نوع Unspecified (Other Specified and Unspecified Bipolar and Related Disorders):
این دسته شامل اختلالات قطبی که به علت خصوصیات خاص یا اطلاعات مجهول
ایجاد شدهاند، مانند اختلالاتی که ویژگیهای مانیایی و افسردگی را همزمان دارند،
اما نمیتوان آنها را به عنوان یک نوع خاص شناسایی کرد.
این طبقهبندیها به منظور شناخت بهتر اختلالات قطبی و ارائه درمانهای مناسب
به فرد مبتلا ارائه شده است. همچنین، هر نوع اختلال قطبی نیاز به ارزیابی و مدیریت
تخصصی دارد که شامل درمانهای دارویی و مشاوره روانشناختی میشود.